Tom Boonen kiest zijn drie topmomenten uit een imposante carrière

Tom Boonen is zonder twijfel een van de meest legendarische renners die België rijk is. Een overzicht van die meer dan goed gevulde prijzenkast zou ons zelfs bij WielerVerhaal te ver brengen – we houden het bij dit kadertje van Wikipedia. Maar graag laten we Tornado Tom zelf zijn drie favoriete momenten kiezen.

 

1. Wereldkampioenschap 2005 in Madrid

25 september 2005 gaat de geschiedenisboeken in als de dag waarop Tom Boonen, toen nog een jonge snaak, het WK in Madrid wint. In een massasprint klopt hij het ganse pak. Boonen: “Ik was pas 24 en had voor het eerst de Ronde van Vlaanderen  gewonnen. Maar ik wist: die kans krijg ik nog wel een keer of 10 in mijn carrière. Het WK is altijd iets speciaals, want je krijgt elk jaar te maken met andere parcours, andere tegenstanders, andere omstandigheden. Je moet dus al wat geluk hebben om in gans je loopbaan 1 of 2 keer écht de kans te krijgen om wereldkampioen te worden. Dat dat dan al lukte op 24, in het begin van mijn carrière, is onwaarschijnlijk. Daartoe had ik mezelf nooit in staat geacht. Ik ben zelfs nooit beginnen koersen met de idee om ooit eens wereldkampioen te worden. Het moment dat ik in Madrid over de meet reed, dacht ik dat ik de top bereikt had en nooit meer beter kon doen. (lacht) Het mooiste was dat mijn volledige familie in Madrid was, een dag om in te kaderen.”

 

2. Ronde van Vlaanderen 2005

Op Koppenberg en Taaienberg domineert het trio Peter Van Petegem, Tom Boonen en Andreas Klier. Hoewel enkele vroegere vluchters worden ingehaald, komt er geen afscheiding. Op weg naar de Valkenberg demarreert Erik Zabel met Roberto Petito in zijn wiel. Op de Valkenberg volgen Klier, Van Petegem en Boonen. Zij halen Alessandro Ballan in, de Italiaan die eerder achter de vluchters was aangegaan. Op de Muur van Geraardsbergen tracht Van Petegem tevergeefs weg te springen. Op de Bosberg volgt er een reeks van demarrages van Klier, Boonen en Petito, maar niemand rukt zich los. Op 9 kilometer van de aankomst probeert Van Petegem het nog eens, maar Boonen laat niet begaan. Uiteindelijk plaatst de Balenaar een laatste en goede demarrage en wint met 35 seconden op Klier, die te laat reageert. Boonen: “Die eerste Ronde van Vlaanderen betekent voor mij de grote doorbraak. Ik had het jaar voordien al de E3 Prijs Harelbeke, de Scheldeprijs en Gent-Wevelgem gewonnen, waardoor de druk in 2005 toch weer wat was toegenomen. Ik had wel getoond mijn mannetje te kunnen staan, maar moest nu minstens kunnen bevestigen en door de Ronde te winnen zorgde ik natuurlijk weer voor een stap voorwaarts. Achteraf gezien was ik op het juiste moment op de juiste plaats. Johan (Museeuw, red) was net gestopt en ik zat bij een ploeg die in mij geloofde. Dat ik dan mijn eerste Ronde als kopman kon winnen, zette de poort open naar een grote carrière.”

 

3. Parijs-Roubaix 2012

Kilometers voor de piste in Roubaix zegeviert Tom Boonen zijn vierde overwinning in Parijs-Roubaix. Hij heeft er dan al dik 50 kilometer solo opzitten. Een duizelingwekkende prestatie die Boonen zelf nog steeds de grootste krachtsexplosie in zijn hele carrière noemt. Boonen: “Klopt, absoluut mijn strafste sportieve prestatie ooit. Op een bepaald moment zat ik samen met Niki (Terpstra, red), Pozzato en Ballan voorop. We reden in een dorpje waar het lichtjes omhoog ging. De samenwerking vlotte niet goed, maar dan keek ik achter me en zag ik dat we een klein gaatje hadden. Ik draaide de gas open en riep Niki om mee te gaan, en zo waren we plots met z’n tweeën weg. Ik zag ons al samen tot op de piste in Roubaix rijden, maar op een kasseistrook reed ik Niki eraf zonder dat ik het wist. Ik zag pas dat ik alleen weg was toen de kasseistrook ten einde was. Ik had zo’n goeie dag en had geen zin om te wachten. Ik zei foert en reed alleen door. Op kasseien heb ik toch altijd goed mijn plan kunnen trekken, dus dat was geen probleem. Het draaide goed uit.” (lacht)