Op bezoek in de fietsenwinkel van Philippe Gilbert in het mondaine Monaco

Een palmares om trots op te zijn – met als speerpunt de wereldtitel in Valkenburg anno 2012 – maar Philippe Gilbert blijft ambitieus. Zijn passie voor de fiets deed hem overstag gaan om in zijn thuisbasis Monaco een bike store te openen. Maar het mondaine oord matcht niet met de spirit van Phil. De wielerkampioen uit Aywaille verkoopt fietsen in alle maten en gewichten, en vooral, in elke prijsklasse. 

Monte Carlo is veruit het meest bekende district in het Prinsdom Monaco. De store van Phil situeert zich iets lager in ‘La Condamine’, wellicht het meest trendy shoppinggebied aan de Franse Riviera. ‘The Bike Shop – by Philippe Gilbert’ situeert zich in de ‘Rue des açores’ om precies te zijn, een klein en smal straatje dat uitloopt op de fantastische haven. Op de achtergrond pronkt ‘Le Rocher’, de immense rots waar je het domein van Prins Albert en Prinses Charlene terugvindt en waar ook Gilbert een stulpje heeft gekocht. Om de shop te bezoeken vind je beter een parkeerplekje buiten het centrum, want zeker in de Rue des Açores geraak je je wagen nauwelijks kwijt. De gevel van Gilberts fietsparadijs is begot vijf meter breed, maar er zijn maar weinig bike shops die zich qua stijl en decoratie kunnen meten met dit pareltje.

De zaak is volledig ontworpen naar de stijl van zijn grote baas. Het uitstalraam toont een van de nieuwste BMC-modellen. Achter de toonbank, en eigenlijk overal waar je kijken kunt, duiken portretten en karikaturen op van Philippe Gilbert zelf. Van zijn Belgisch kampioenschap in Hooglede-Gits bijvoorbeeld, en natuurlijk van zijn regenboogglorie in Valkenburg. “Phil wilde eigenlijk niet te veel van zichzelf aan de muren; hij is daar een beetje te verlegen voor”, grapt Christophe Carette. De voormalig Franse amateurrenner is een voormalige trainingsmakker van Gilbert, toen die nog in zijn ouderlijke thuishaven Aywaille woonde, en intussen een vriend des huizes. Carette herschoolde zich tot fietsmecanicien, ruilde het druilerige Noord-Franse Valenciennes voor een leven tussen glitter en glamour en runt sinds juni 2013 Phils bike shop in Monaco.  “Hij doet mijn zaak draaien”, komt Gilbert tussen. “Hij ontvangt klanten, leidt gasten rond, geeft verkoopsadvies en repareert fietsen.” Maar Phil is meer dan alleen de kapitein aan boord. Wanneer hij niet aan het trainen is of in het buitenland op stage vertoeft, springt hij dagelijks binnen om de werkdag van zijn personeel wat te verlichten. “Het is altijd het eerste wat ik doe als ik terug thuis komt”, lacht de maestro.  Zijn vrouw Patricia, een Nederlands Limburgse, staat in voor de administratie en houdt vanuit de achtergrond een oogje in het zeil als Phil verstek moet geven.

Fietsen voor iedereen

Als je eens rondkijkt in de shop merk je meteen dat BMC een belangrijk merk is voor Gilberts business. De Zwitserse fietsfabrikant is alomtegenwoordig. “Omdat het Phils werkgever is natuurlijk, maar nog belangrijker: BMC is een product van wereldklasse. Het is van uitstekende kwaliteit en heeft een bepaalde uitstraling”, zegt Carette. “Maar één merk kan een fietsenwinkel niet tot een succes maken”, voegt Gilbert toe. “Wij bieden dus zeker ook andere merken aan, zoals Pinarello”, zegt Carette. “En we repareren ook alle merken, zelfs als de fiets niet in onze winkel is gekocht. Op die manier proberen we nieuwe klanten te overtuigen om hun nieuwe fiets bij ons te kopen en niet aan de overkant. Service is zeer belangrijk. We willen alle klanten tevreden stellen door hen hetzelfde kwalitatief advies te bieden, of ze nu 10.000 euro of slechts 800 euro besteden. Wanneer mensen vertrekken met een glimlach op hun gezicht, zullen ze terugkomen. Fietsers zijn vaak competitief ingesteld, net zoals Phil dat ook is. Altijd streven naar het hoogste en het beste. Dat geeft een professioneel imago aan ‘The Bike Shop’. ”

Lewis Hamilton

Racefietsen zijn goed voor 80 procent van de omzet, maar Gilbert verkoopt ook mountainbikes. Niet om tussen de Monegaskische high society te crossen, maar om de regio te verkennen. “Veel bikers trekken naar de bergen of naar de buurt net voorbij de Frans-Italiaanse grens”, legt Carette uit. ‘The Bike Shop’ wordt steeds populairder langs de Franse Rivièra, wat resulteert in uitstekende referenties. Ook e-bikes van Stromer, een Zwitsers kwaliteitsproduct, zijn een belangrijk element voor Gilberts Bike Shop. “We hebben hier geen toeloop van gekke fietsfanatici zoals in Vlaanderen”, verwijst Gilbert meteen naar eigen land. “Hier komt een divers publiek. Soms informeren Russen over de nieuwste BMC-fietsen en betalen 10.000 euro zonder daar verder over na te denken. Ze gaan er niet eens mee fietsen, die bikes dienen enkel om mee te flaneren aan Port Hercule. Maar er zijn ook gewone mensen die een bezoek brengen aan onze winkel. Mensen die ook maar 1.500 euro per maand verdienen. Ze vormen een minderheid in Monaco, maar ze bestaan. Daarom bieden wij ook racefietsen voor minder dan 1.000 euro.”

Eddy Merckx

En natuurlijk zijn er een aantal beroemde pro riders onder de klanten. Carette noemt een aantal van hen. “Alexandre Vinokourov, Simon Gerrans, en ook Davide Rebellin. Zelfs Formule 1-coureurs als Lewis Hamilton en Jenson Button komen hier om een ​​nieuwe fiets op de kop te tikken. Professionals zijn een perfecte showcase. Maar een van de meest bekende stamgasten is zonder twijfel over Eddy Merckx, ’s werelds grootste wielrenner ooit. ”

 

Fotomateriaal: Wouter Roosenboom / Procycleshots

Het vedetteleven van Pippo Pozzato: “Only God can judge me”

Zijn laatste spraakmakende zege dateert al van 2010 – een Giro-etappe – maar Filippo Pozzato (33) blijft een opmerkelijke figuur in het peloton. De goedlachse Italiaan van Team Lampre-Merida is in zijn nadagen als topcoureur nog steeds bezeten van de fiets, maar hij heeft ook een leven buiten het wielermilieu. We laten hem graag aan het woord. Een monoloog vanuit een – voor een vedette – veel te kleine Brugse hotelkamer.

“Ik ben opgegroeid in Sandrigo, een kleine gemeente in de regio Veneto, in het Noordoosten van Italië”, opent Pozzato zijn verhaal. “Ik kende een vrij normale jeugd en was blij om te kunnen wielrennen. Ik zat er ook goed, maar naarmate ik langer in het profpeloton zat, werd het te druk rond mijn persoon en kocht ik in het Prinsbisdom Monaco een optrekje met zicht op zee. Het weer is er doorgaans veel beter dan in Veneto en ik heb er alles om goed te kunnen trainen. In Monaco ben ik ook veel minder bekend, wat me meer rust geeft om te leven als een doorsnee burger. Als renner ben ik veel op pad, en dan is een thuis belangrijk. Dat is nu Monaco, al ga ik nog geregeld naar Veneto om bij mijn familie te zijn. Mijn ouders komen trouwens ook al eens op bezoek. Als ik de tijd heb, ga ik graag op pad met de motorfiets. Dat is toch wel een grote passie. Voor de kenners: ik heb een MV Agusta Brutale en een Ducati Diavel. Ik gebruik ze om mee langs de kust te scheuren, maar ook om koffie te gaan drinken of om naar de cinema te gaan.”

Coureurs zijn geen monniken

“Veel mensen vinden dat we zouden moeten leven zoals de renners in de tijd van Coppi, maar wij zijn geen monniken. Ik vind dat we na trainingen en wedstrijden ook recht hebben op een privéleven. Wij werken ook hard, anders zouden we niet zo’n resultaten kunnen rijden. In mijn garage staan ook nog twee Honda’s, model CRF. Het zijn crossmotoren voor in het bos. Helaas is het uitgesloten om daar tijdens het seizoen mee rond te crossen, maar in de winter krijgen zij de voorkeur. Auto’s vind ik ook wel leuk, maar momenteel heb ik er maar drie: een Ferrari – waarmee ik enkel op het circuit rijd, een oude jeep en een Mercedes om op en af mee naar de luchthaven te rijden. Er is toch geen tijd over om vaak achter het stuur te kruipen.”

Nieuwe carrière

“Na mijn carrière als prof zou daar wel verandering in kunnen komen, of misschien net niet. Ik wil nog tot mijn 36 koersen, nog drie tot vier seizoenen dus. Daarna ga ik niet te veel stilzitten. Het is de bedoeling een nieuwe carrière op te bouwen als teammanager van een wielerploeg of als individueel manager van een aantal renners. Omdat ik al zo lang in het peloton zit, heb ik een groot netwerk. Daardoor probeer ik nu al af en toe vrienden en beloftevolle renners te helpen in hun zoektocht naar een geschikt team. Dat vind ik best leuk. Geen idee of ik dat vanuit mijn huidige stek wil doen. Ik heb niet meteen plannen om Monaco achter me te laten, maar als ik in de toekomst een gezin opstart, kan het zijn dat ik nieuwe wegen bewandel. Tot nu toe zit ik met mijn gedachten nog bij mijn actieve loopbaan. Milaan-Sanremo winnen was een kinderdroom die in vervulling ging. Nu heb ik nog twee sportieve doelen in de tijd die me rest: wereldkampioen worden en de Ronde van Vlaanderen winnen.”

God, Maria & Jezus

Pippo Pozzato: “Het katholicisme is me met de paplepel ingegeven. Mijn moeder is erg gelovig en heeft me als kind de goede waarden van deze religie meegegeven. We gingen ook vaak naar de kerk. Maar hoe dan ook staat mijn jeugd los van het feit dat ik nu een gelovig man ben. Ik heb die keuze zelf gemaakt, toen ik al volwassen was. Religie geeft me namelijk steun en houdt me op het rechte pad. Hoewel ik daar veel belang aan hecht, kan ik me niet vereenzelvigen met alle waarden van de kerk. Ik beleef geloof dus op mijn eigen manier. Zo maak ik voor elke wedstrijd een kruisteken en draag ik achteraan in mijn helm steeds een medaille van de Heilige Maagd Maria. Aan het begin van elk seizoen geeft m’n moeder me er zo eentje cadeau, met de hoop dat ik gevrijwaard blijf van een ernstige valpartij. Ik ga nog geregeld naar de kerk, maar neem nooit deel aan het laatste gebed.”

De 9 tattoos

-> Chiara (rechter onderarm): “Ik liet zowel in Chinese tekens als in het Italiaans de naam van mijn voormalige vriendin zetten. Het was mijn allereerste tatoeage en aanvankelijk twijfelde ik er wat over, maar na de tweede begon ik het steeds leuker te vinden. Wel vind ik dat elke tattoo een belangrijke betekenis moet hebben. Daar houd ik me nog steeds aan. Ik was acht jaar samen met Chiara en dat was een mooie periode in mijn leven. Ik heb er absoluut geen spijt van, want de tattoo staat symbool voor die periode. “

-> Only God can judge me (rug): “Het is een boodschap aan alle mensen die een oordeel proberen te vellen over mijn haar of mijn schoenen, terwijl ze me niet echt kennen. Het is makkelijk om een mening te spuien over een ander. De waarheid is dat enkel God me kan veroordelen.”

-> Jezus (linker bovenarm): “Ik ben religieus, dus op zich geen vreemde keuze. Ik heb de tattoo begin dit jaar laten zetten, tijdens een moeilijk moment in mijn leven. Daarom heeft deze extra betekenis.”

-> Heilige Maagd Maria (rug): “Naast de Jezus is dat de enige tattoo die rechtstreeks verwijst naar mijn geloof. Eronder staat ook het weesgegroet.”

-> Karper (rug): “Mijn grootste tattoo. In de Oosterse culturen brengen vissen geluk. De koi zou tegen de stroom in watervallen kunnen beklimmen. De koi staat ook voor voorspoed en geluk.”

-> Heilige Lotus (rug): “Een speciale bloem die in het groot aan de linkerkant is aangebracht. De lotus symboliseert in het hindoeïsme en het boeddhisme goddelijke geboorte en zuiverheid.”

-> Fino alla fine (rechter onderarm): “Italiaans voor ‘Tot het einde’. Het is een verwijzing naar een vriendschap met iemand die mij erbovenop geholpen heeft in een moeilijke periode in mijn carrière.”

-> XVIII-III-MMVI (rechter bovenarm): “De datum van mijn historische zege in Milaan-Sanremo. Als kind van de streek was dit echt een jongensdroom die uitkwam. Zonder twijfel de mooiste zege uit mijn carrière.”

-> Abbi una felicità delirante (rechter bovenarm): “Vrij vertaald: gekke gelukzaligheid. Ik streef er naar om elke dag in het leven gelukkig te zijn. Ik heb in mijn leven al vele mensen ontmoet die dat niet zijn en dat heeft me tot nadenken aangezet. Het is mijn grote levensdoel om een gelukkig man te zijn.”

“Van alle tattoos is die van Jezus voor mij de belangrijkste. Al heb ik voor de komende jaren nog wel wat aanvullingen op het oog. Zo wil ik mijn linker onderarm wat kleur geven met een madonna, de handen van mijn moeder en vader en de kerk waar ik gedoopt werd.”

Meer foto’s van de tattoos van Filippo Pozzato zijn te bewonderen in het boek ‘Scherp’, een fantastisch wielerfotoboek van de hand van Wouter Roosenboom. Meer info op de Facebookpagina.