Onder het motto ‘de jeugd is de toekomst’ stellen we u graag enkele beloftevolle veldritmeiden voor. Of beter gezegd, we laten deze jonge dames aan de hand van een aantal vragen zichzelf voorstellen, zodat u weet wie u straks in het oog moet houden als u naar de cross trekt.
Shana Maes, 20 jaar, woont in Vorselaar
Hoe ben je begonnen met veldrijden?
“Ik ben opgegroeid in Vorselaar, naast de thuis van Bart Wellens. Ik volgde de cross natuurlijk op tv en vroeg op een dag aan mijn vader of ik ook eens mocht gaan crossen. Maar veldrijden is een relatief dure sport, en daarom stonden mijn ouders daar aanvankelijk weigerachtig tegenover. Op mijn 12e ben ik naar Bart gestapt om te vragen of hij mij kon helpen, en voilà. Hij heeft mij mijn eerste fietsje bezorgd.”
Wat spreekt jou aan in de sport?
“Het cyclocross heeft zijn eigen wereldje en heeft ook iets speciaals: in de bossen, over balkjes, dat soort dingen. Veel interessanter dan gewoon op de weg rijden.”
Heb je ook vriendinnen in de cross, nu je op een hoger niveau rijdt?
“Zeker. Met mijn ploegmaten kom ik goed heel goed overeen. Wij kunnen mekaar voor een wedstrijd ook aanmoedigen en op het gemak stellen. En ook buiten de ploeg zijn er veel meisjes met wie ik goed opschiet.”
Is het competitie het leukste aspect?
“Ja, toch wel. Daar doe je het uiteindelijk toch voor. De trainingen zijn zeker leuk en helemaal geen opoffering voor mij. Ik werk nu deeltijds en heb na de middag altijd vrij om te gaan trainen. Dat doet toch altijd wel goed, want anders verveel ik me snel. Maar het is wel zaak om die trainingen goed af te werken in functie van de wedstrijden.”
Welke soorten parcours rijd je het liefst?
“Ik hou van snelle en technische omlopen in het bos. Maar ik vind het niet erg als het geregend heeft en we door de wei of modderige stroken moeten ploeteren, want dat gaat me ook nog wel af. Het lopen doe ik eveneens graag, zandstroken zijn dus geen probleem.”
Welke crosswedstrijden rijd je het liefst?
“Dat varieert van de weersomstandigheden, maar vooral de kleine crossen liggen me. Dat komt omdat ik het lastiger heb met grote hoogteverschillen. Ronse, Koppenberg en Baal zijn niet mijn ding, maar wel bijvoorbeeld Mol, Hoogstraten en Hasselt. Liever korte stukken steil klimmen dan lange hellingen.”
Wat zijn jouw belangrijkste wedstrijdresultaten?
“Ik werd vorig seizoen 9e op het BK op het loodzware parcours in Erpe-Mere. We reden toen 50 minuten over ocharme 3 rondjes. Toen heb ik beseft dat ik bij de betere Belgische cyclocrosssters behoor. Dat betekende een klik in mijn hoofd, want die omloop was veel beter geschikt voor iets oudere en meer ervaren dames. Daarnaast heb ik een aantal toptienplaatsen gereden die ik niet had verwacht.”
Wat verwacht je van de komende maanden en jaren?
“Door een knieblessure heb ik heel juli in de lappenmand gelegen, waardoor ik pas in augustus ben begonnen aan de voorbereiding. Dat heeft me toch wel wat goede prestaties gekost. In het begin viel het goed mee, maar daarna heb ik daar de weerslag van gekregen. Nu valt het weer in zijn plooi, maar de ene week is de andere niet. Ik hoop me verder te ontwikkelen zodat ik binnen 5 jaar kan meedraaien aan de top.”
Femke van den Driessche, 19 jaar, woont in Aalst
Hoe ben je begonnen met veldrijden?
“In Ternat, waar wij vroeger woonden, waren 2 jongens in onze straat die aan veldrijden deden en zo kregen mijn broers ook goesting om te crossen. Ik wilde ook, maar mijn vader vond het beter dat ik een echte meisjessport zou doen, zoals dansen. Uiteindelijk mocht ik dan toch eens een crossje meerijden in Nederland en won dat ook. Daarna was er geen houden meer aan.” (lacht)
Wat spreekt jou aan in de sport?
“De spanning, die er toch altijd is. En ook de sfeer bij de supporters en het genot van de prestatie die je neerzet.”
Heb je ook vriendinnen in de cross, nu je op een hoger niveau rijdt?
“Zeker! Voor en na de cross zijn veel rensters goede vriendinnen, maar je moet wel een klik kunnen maken eens je aan de start staat. Dan zijn de andere meisjes alleen nog concurrentie.”
Is competitie het leukste aspect?
“Ik zou de sport niet beoefenen als er geen competitie zou bestaan. Nu kan ik me elke week meten met de anderen en checken of ik door de dagelijkse trainingen vorderingen maak of niet.”
Welke soorten parcours en welke wedstrijden rijd je het liefst?
“Tot vorig jaar hield ik vooral van snelle parcours, maar sinds dit jaar vind ik ook de zwaardere omlopen leuk. Er is één parcours dat ik vorig jaar heel mooi en leuk vond: Lille, een prachtige omloop. Voor mij moet het vooral droog zijn, ik hou echt niet van modderige omlopen, zoals in Gavere.”
Welke zijn jouw belangrijkste wedstrijdresultaten?
“Op de eerste plaats natuurlijk de Europese titel in Huijbergen dit seizoen. Die trui is veel meer waard dan een Belgische titel of welke wedstrijd dan ook waar je een eerste plaats rijd. Mijn Belgische titel bij de dames jeugd betekende ook veel voor mij. Ik heb daar toen veel voor getraind. Ik heb tot op de meet moeten blijven rijden, want ik had maar 20 seconden voorsprong. De twee topdrieplaatsen die ik bij de dames elite behaald heb, horen ook in het lijstje. Achteraf kreeg ik veel felicitaties en zoiets doet altijd enorm veel deugd.”
Wat verwacht je van de komende maanden en jaren?
“Ik hoop tot het einde van het seizoen op een goed niveau te crossen, maar dat valt af te wachten. Het zou heel leuk zijn om van mijn hobby mijn werk te maken. Ooit hoop ik een wereldtitel te behalen, dat is één van mijn kinderdromen. Maar het belangrijkste is dat ik er altijd plezier in houd.”
Tess van Loy, 14 jaar, woont in Vorselaar
Hoe ben je begonnen met veldrijden?
“Ik ging destijds met een paar vrienden mee naar een veldrit in Nederland en dat vond ik zo leuk dat ik ook een crossfietsje heb gekocht. Ik ben dan in de Nederlandse bond WBVC gaan rijden.”
Wat spreekt jou aan in de sport?
“Van kleins af aan vond ik het al leuk om in de modder te spelen en me vuil te maken en zo vind ik het dus ook leuk om in de modder te fietsen.” (lacht)
Heb je ook vriendinnen in de cross, nu je op een hoger niveau rijdt?
“Ik leer elk seizoen meer en meer meisjes kennen. Natuurlijk is het in de wedstrijd ieder voor zich, maar daarnaast kom ik toch wel met heel veel meisjes goed overeen.”
Is competitie het leukste aspect?
“Tijdens de wedstrijden kan ik echt mijn eigen ding doen. Dat vind ik wel het leukste, want op training mag je niet altijd voluit gaan.”
Welke soorten parcours en welke wedstrijden rijd je het liefst?
“Ik rijd heel graag de crossen met redelijk wat slijk, waar je nog net kan doorrijden. Ook de crossen met veel klimwerk vind ik heel fijn.”
Welke zijn jouw belangrijkste wedstrijdresultaten?
“Mijn Belgische titel vorig jaar was het toppunt, ik weet nog dat ik zonder druk of stress aan de start stond en dat ik al in de 2e ronde een kleine kloof had en de race zo gerust afwerken.”
Wat verwacht je van de komende maanden en jaren?
“De komende maanden zullen rustig verlopen. Omdat ik de jongste ben, hoef ik ook helemaal nog niets te bewijzen. De komende jaren wil ik natuurlijk nog beter worden. Dan wil ik vooral ook de grote stap zetten naar de dames elite.”
Laura Verdonschot, 19 jaar, woont in Lommel
Hoe ben je begonnen met veldrijden?
“Via mijn neefje en de vriend van mijn zus. Mijn neef wou fietsen en in dezelfde tijd leerde mijn zus Maarten Craeghs kennen, die al een tijdje meedraaide. Eerst waren ze er thuis niet zo voor te vinden dat ik dat ook wilde gaan doen. Ik kreeg dan maar een bmx’je. Op een dag gingen we met de hond wandelen en zei papa me dat ik een echte koersfiets kreeg als ik die berg daar omhoog zou rijden. En ik flikte het! Ik was pas 12 toen ik meteen Vlaams kampioene werd, dus ik had de smaak snel te pakken.”
Wat spreekt jou aan in de sport?
“Je leert heel veel mensen kennen, maar ik doe het ook gewoon heel graag. Eerst reed ik enkel op de weg, maar toen ik als nieuweling begon met veldrijden wist ik meteen dat dit de sport is die ik echt graag wil doen.”
Heb je ook vriendinnen in de cross, nu je op een hoger niveau rijdt?
“Natuurlijk! Mijn beste vriendinnen komen uit de cross. Maud Kaptheijns is mijn beste maatje, wij zitten ook bijna dagelijks samen op de fiets om onze trainingstochtjes af te werken. Ook met Sanne (Cant, red) klikt het goed. Wij hebben elkaar leren kennen op mijn allereerste Europees kampioenschap. En ook met mijn ploegmaatje Sophie (De Boer, red) klikt het goed. En er zijn nog wel een aantal meisjes met wie ik goed overweg kan. Maar wanneer het koers is, ben je daar natuurlijk niet met bezig.”
Is competitie het leukste aspect?
“De wedstrijden zijn natuurlijk het leukste, maar als het minder gaat, zoals in het begin van mijn seizoen, zijn het net de moeilijkste dagen. Je werkt er hard voor, maar er komt niks voor in de plaats. Zo’n momenten. Ik merk wel dat ik elk jaar wat meer supporters krijg. Ongelofelijk hoeveel mensen er nu al aan de draad staan om mij aan te moedigen!”
Welke soorten parcours en welke wedstrijden rijd je het liefst?
“Een parcours als Zonhoven en Koksijde staan bovenaan mijn lijstje. Zonhoven moest ik dit jaar laten vallen door de vermoeidheid van de trip naar Las Vegas, maar in Kokijde stond ik weer met veel plezier aan de start. Zolder vind ik ook een leuke cross, net als Lille. De parcoursen waar techniek en zand aanwezig zijn, liggen mij het best. Echte modder is leuk voor de cross, maar die power ontbreek ik nog. Dus voorlopig liever niet al te zware parcours voor mij.” (lacht)
Welke zijn jouw belangrijkste wedstrijdresultaten?
“Mijn eerst EK was heel speciaal en tegelijk ook belangrijk. Ik werd toen 7e en was daar heel blij mee. Mijn 3 Belgische titels zitten daar ook bij. Toen ik als tweedejaars junior 15e werd in Koksijde vond ik dat ook een cross om zeker niet te vergeten. Wanneer ik op deze omlopen rijd, fiets ik 2 km/u sneller omdat ik er alleen maar goede herinneringen aan heb.”
Wat verwacht je van de komende maanden en jaren?
“Ik ben nu terug aan de betere hand en wil nu de lijn doortrekken. Later op het seizoen zou ik graag goede kampioenschappen rijden, maar daar houd ik mezelf nu nog niet aan vast. Ik wil elke week weer groeien, zodat ik met een tevreden gevoel naar huis kan gaan. Op lange termijn hoop ik de lijn te kunnen doortrekken zoals Sanne Cant dat gedaan heeft. Zij stond natuurlijk sneller aan de top, maar de top wordt elk jaar breder. Het wordt niet makkelijk, want iedereen droomt van een carrière zoals die van Sanne. Veel mensen zeggen dat ze in mijn geloven, zelfs mensen van wie ik zoiets niet had verwacht. Het is aan mij om me de komende jaren te bewijzen.”
Fotomateriaal: Davy De Blieck en persoonlijk archief rensters
WielerVerhaal 